LYN CANYON
จากการคาดคะเนสภาพาอากาศเมื่อวานหนาว
อาทิตย์นี้ต้องเซ็งแน่นอน
แต่ผิดคาดครับตื่นเช้ามาวันนี้รู้สึกเหมือนฤดูร้อนกลับมาอีกครั้ง
มีความสุขจัง ถึงอยากจะนอนต่อ แต่แสงแดดทำให้เราอดใจไม่
ไหวที่จะลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าจะออกไป
NORTH VANCOUVER ในที่สุดจะได้นั่ง SEA BUS แล้ว
ระหว่างรอบัสไปตัวเมือง
มีชายชรา HOMELESS ยืนอยู่ข้างๆ
ลุงเขาตะโกนถามตารางรถกับเรา
ด้วยความกลัวเราเลยแกล้งนิ่งและไม่ตอบ
ลุงเขาเดินไปกลางถนนเพื่อชะเง้อดูบัส
อย่างเงียบๆ
ลุงตะโกนขึ้นอีกครั้ง eagle eagle
พร้อมเงยหน้ามองฟ้า
เรากำลังจะเงยดู
แต่ต้องเนียนแกล้งไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ
ลุงแกหันมาบอกว่า bird bird
แล้วชี้ขึ้นไปบนฟ้า
เราก็เอาวะลุงแกอยากให้มองขนาดนั้น
มองดูกับแกหน่อยละกัน
มองดูกับแกหน่อยละกัน
ได้เห็นนกอินทรีย์บินสูงๆ
นี่ถ้าเรายืนอยู่คนเดียว
ก็ไม่มีทางเห็นแน่นอน
เพราะมัวแต่ก้มมองจอในมือ
คิดแล้วก็เสียใจที่ไม่คุยกับลุงตอนแรก
นี่ไปหลอกเขาว่าฟังไม่รู้เรื่อง TT
ขอโทษนะลุง
เพราะจากที่เคยเจอบ่อยๆ มีแต่คนไร้บ้านเพี้ยนๆ
ฉี่ราดกางเกง น้ำไม่อาบ สบถคำหยาบใส่ เราเลยพยายามเลี่ยง
เราไม่สามารถบอกได้คนไหนปกติ เพี้ยนจริง หรือเมายา
แรกๆเราก็สงสารตามสไตส์คนไทย น้ำใจงาม
แต่พอเจอเยอะๆเข้า
เช่นเข้ามาพูดหยาบใส่
มาขอเงินหลอกว่าภรรยาไม่ให้เข้าบ้านมาขอขวดน้ำแล้วเราบอกไม่มี เขาก็ด่าใหญ่เลย แถมคิดว่าเราเป็นคนฟิลิปปินส์ จัดมาอย่างเต็ม ฟิลิปปินส์ยังโน้น ยังนี้ เราก็เลยเดินหน้าตายออกมา เสียใจย่ะ ไอคนไทย แต่ตอนนั้นกลัวมาก เพราะเป็นเวลา 3 ทุ่ม สถานีรถไฟใต้ดินก็ไม่ค่อยมีคน มีอีกหลายครั้งมากโดนเองบ้าง เพื่อนโดนบ้างเราเลยต้องทำมึนใส่แบบนี้แหละเพื่อควาปลอดภัยของตัวเอง
ขณะนี้เวลา 13:03 นาฬิกา
มาสายอีกแล้วนัดเพื่อนไว้ บ่ายโมง
การเดินทางที่นี่
ไม่ว่าจะเป็นทางบก ทางน้ำ
รถบัส รถไฟ หรือเรือ
สามารถดูตารางเวลาได้ตลอด
และเวลาเขาตรงจริงๆนะ
( รถเขาง่ะตรงเวลา แต่คนนี่สายตลอด)
รถขาด-เกินแต่ละครั้งไม่ถึง 5 นาทียกเว้นวันที่มีปัญหาทางเทคนิคก็รอกันไปเถอะ
รอไปสักชั่วโมง. 2 ชั่วโมง
....
จากท่าเรือก็ต้องต่อบัส
รอไปสักพัก บัสยังไม่มา
หิวจัง ไปซื้อของกินดีกว่า
บทเรียนวันนี้คือ
พยายามอย่าเข้าร้านสะดวกซื้อยามหิว
เงินมีกี่เหรียญก็หายเกลี้ยง
แฮร่แม่จ๋า
ลูกกินไม่หมด เลี่ยนมากก ช็อกโกแลตเต็มเลย
Kitkat, Pocky,Nutralla
on the bus
ป็อกกี้กลิ่นสตอร์เบอรี่หอม อโรม่า อาบังอินเดียข้างๆ หันมาสูดกลิ่น ฮื่อหือบังๆ แต่กลิ่นตัวบังนี่ไม่อาบน้ำมากี่เดือนแล้ว ข่อยซิเป็นลม กลิ่นพ่อค้าโรตีแถวบ้านว่าสตรองแล้ว แถวนี้สตร้องสตรอง
จินตนาการนะต้องเอาแท่งป็อกกี้สองอันอุดรูจมูกบานๆ นั่งไปไม่นาน 20 นาทีกว่าาๆ ไม่มั่นใจว่าต้องตรงไหน
Just follow google map
นี่:ป้ายไหน ?
เพื่อน:ป้ายหน้าๆลงเลยๆ
นาทีนั้นป้ายปัจุบัน คนลงหมดทั้งคัน
ฉันและเพื่อนหันมองหน้ากัน
สื่อความหมายว่า
แล้วจะอยู่ทำไมล่ะ
!!!
ฮ่าาาาๆๆๆๆๆๆ
ตลอดๆ เรื่องป้ายรสบัส ไม่เลยก็ไม่ถึง
มันสื่อได้ว่า
คนเขียนนั้นเป็นพวกบางวันก็ขาดบางวันก็เกิน
ดังนั้นอ่านไปงงๆก็โปรดเข้าใจกันนะ
นี่คือสะพานจุดเด่นของที่นี่
สะพานแขวนขาดเมื่อไหร่
ดับคาที่แน่นอน
ด้านล่างเป็นธารน้ำตื้น
แต่สะพานกับด้านล่าง
ห่างกันมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ข้ามสะพานไป
ก็เป็นเขตป่ามรณะ
ถรุ้ยยยยย
ก็เป็นป่าธรรมดา
ที่ไม่มีอะไรเลย
เดินต่อไปก็มีลำธารยาว
ก้อนหินสะอาดได้อีก
ทำไมหินไม่มีตะไคร่น้ำเลย
ใครมาขัด
หรือเป็นเพราะน้ำสะอาด
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน
รู้แค่น้ำเย็นมาก
แช่มือลงไปดึงกลับแทบไม่ทัน
ไม่อยากเชื่อเลยว่า
ในวันที่แสงแดดอบอุ่น
สายน้ำจะหนาวขนาดนี้
ฟังเสียงน้ำ
มองมันไหลไปไหนก็ไม่รู้
มองผู้คนที่ผ่านไปมา
เขาเหล่านั้นมาจากไหนกันบ้างนะ
ปล่อยเวลาให้ผ่านไป
โดยที่เราหยุดอยู่นิ่งๆ
ให้สิ่งรอบตัวขยับ
เราชอบบรรยากาศที่นี่นะ
มันสงบ
มองไปข้างหน้ามีน้ำกับต้นไม้
ไร้เงาของตึก
ไม่มีคนรีบไปขึ้นบัส
ไม่มีคนต่อแถวยาวๆ
ซื้อของในซุปเปอร์มาร์เก็ต
เหมือนโลกหยุดหมุนชั่วขณะสั้นๆ
ในขณะที่เรานั่งเหม่อ
ปริ่มสุขอยู่นั้น
เพื่อนข้างๆ
กำลังทุกข์ใจ
เพราะกล้องสุดที่รักดันเกเร
หัวใจพลิกล็อค
เอ้ย!!!
ขากล้องผิดล็อค
นางต้องนั่งแคะให้มันขึ้นมา
สงสารเพื่อนก็สงสาร
สุขใจก็สุขกับสถานที่ตรงหน้า
สุดท้ายเพื่อนก็ยอมแพ้การซ่อมกล้อง
มาแชะรูปกับเรา
:D
สถานที่ใดไม่ใช่บ้านเราเมื่อถึงเวลาเราก็ต้องกลับ ง่อววววขี้เกียจเดินไปขึ้นบัส ลอยไปกับธารน้ำได้ไหม
ระหว่างทางกลับ
เจอหนุ่มน้อยเกาหลี
เป็นเด็กที่ร่าเริงจริงๆ
ยิ้มก็น่ารัก
ป้าไม่ไหวแล้วหลานชาย
ขออนุญาติแอบถ่ายนะ
ฮิฮิฮิ
0 comments