นานมาแล้วไปเที่ยวสังขละใช้บริการรถไฟไทยฟรี แต่นั้นฉันให้สัญญากับตัวเองว่าไม่เด็ดขาด 

ฉันจะไม่ขึ้นรถไฟไทยอีกแล้ว ทั้งร้อนทั้งนาน เครื่องบินหรือรถยนต์รวดเร็วทันใจจบๆไป

แต่ไม่ทันไรฉันและน้องสาวนึกสนุกไปซื้อตั๋วรถไฟมาครองอีกรอบ

 ครั้งนี้นั่งนานกว่า 10 ชม.ปลายทางคือเมืองหลวง 

แอบตื่นเต้นเพราะจองตู้นอนครั้งแรก ฟังข่าวแย่ๆผ่านหูมานานก็แอบกลัว 

เสิร์ชหาข้อมูลคนเคยใช้บริการในพันทิปก็ความเห็นต่างกันไป ลุยโลดด้วยตัวเราเองดีกว่า

ข่าวด้านลบครึกโครมพาให้ใจสั่นก่อนขึ้นรถไฟกลางคืน

9:36 p.m. รถไฟควรจอดทียบชานชลา 

แต่เป็นอันรู้กัน "สายเสมอ" สโลแกนของขนส่งสาธารณะประเทศเรา 

เวลาล่วงเลยไปนานจากตอนแรกนอนเก็บชั่วโมงรอในรถ แม่คอยเป็นบอดิการ์ดเดินรอบ 

ส่วนพ่อก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ฆ่าเวลา ฉันจึงลงมายืนมองชีวิตหนูๆ

หนูหลายตัววิ่งสวนกันไปมาบนกองขยะที่ถูกทิ้งแบบไร้ระเบียบ

หนูตัวอ้วนกลมไม่กลัวผู้คน คงอาจเป็นความเคยชินที่พวกมันได้ยินเสียงดังตลอดเวลา 

ทั้งเสียงนกหวีดและเสียงรถไฟ ฉึกฉัก ฉึกฉัก 

หลายนาทีที่ฉันได้มองคนผ่านไปมา บางคนปูหนังสือพิมพ์นอนคอย บางคนขับรถมอเตอร์ไซต์ฝ่าสายฝนเพื่อฝากของไปกับรถไฟ หมาจรจัดหาเศษอาหารที่เหลือบนพื้น 

ผู้โดยสารชั้น3 พัดลมที่หัวกระเซิง 

ผู้โดยสารชั้น2 อย่างฉันที่กำลังเตรียมตัวขึ้นรถ

ผู้โดยารชั้น1 ยอมจ่ายหลักพัน 

มองภายนอกรถไฟดูเก่า แต่ข้างในสภาพเตียงนอนถือได้ว่าหลับฝันดีทีเดียว

มองภายนอกคนก็ไม่สามารถรู้ถึงจิตใจภายในเขาได้

ความสุขคนอื่นก็เช่นกัน เราไม่สามารถบอกได้ว่าสิ่งที่เรามองเขาทุกข์ ตัวเขาอาจบอกเขากำลังสุขก็ได้

รถไฟราคาแต่ละชั้นต่างกันไปถูกสุดไปถึงแพงกว่าจองเครื่องบินยังมี

เป็นตู้พัดลมหรือแอร์ ตู้นั่งหรือนอน เตียงบนหรือล่าง สามารถเลือกซื้อตั๋วได้ตามกำลังจ่าย 

จุดพีคการนั่งรถไฟคือ

• ห้องน้ำลมธรรมชาติ นั่งถ่ายหนักถ่ายเบามองผ่านกรงกั้นเห็นท้องฟ้าอย่างใกล้ ทิชชู่ที่โยนลงโถไปก็ลุ้นว่าอาจปลิวไปติดล้อรถไฟโบกี้หลัง 
• ตื่นเช้ามาเห็นวิวข้างทาง วิถีชีวิตคนต่างจังหวัด นาเกลือ บ่อกุ้ง ไร่นาเขียวขจี  
• ได้กินก๋วยเตี๋ยวปลา นั่งลุ้นพ่อค้าตัวน้อยว่าจะวิ่งลงทันก่อนรถไฟออกตัวรึเปล่า  
• เจอเด็กช่างยิ้ม ช่างพูด ที่ทำให้เรายิ้มออกมาแบบไม่ต้องกั๊กความสุข