เราเลยใช้จังหวะรอ ดูการแสดงการขยับตัวแปลกๆ ที่ดึงดูดสายตาเรามาก ( กล้ามที่ไม่มีชิ้นผ้าปกปิด ขยับทีสัมผัสได้ถึงความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ กล้ามใหญ่ๆเห็นแล้วน้ำลายไหล เห็นแล้วก็อยากกินก้ามปู ) กึ่งลีลาสกึ่งซอมบี้ มันเรียกว่าอะไร โครตเจ๋งเลย หันไปถามซายูริ
เรา: ยูๆ เขาเรียกว่าอะไรเหรอ?

ยูริ: ฉันก็ไม่รู้เพิงเคยูวันนี้ ไม่เคยเห็นเหมือนกัน 

หันซ้ายหันขวาหาคำตอบ หันเจอ เพื่อนของยูริที่เป็นชาวญี่ปุ่นก็มาถึง ตามสบทบด้วยเพื่อนจีน พวกเราละสายตาจากหุ่นซอมบี้เดินไปขึ้นบัสเข้าตัวเมืองเพื่อต่อบัสไป English bay สถานที่ดูพลุในคืนนี้ ถึงก่อนเวลาพลุจุด 3 ชม. เราคิดว่ามาเร็วเกินไป ผิดแล้วครับท่าน ไม่นะนายจ๋า ทุกตารางวาโดนจับจองไปด้วยผู้คนและถุงขนม คนส่วนใหญ่มากับเพื่อน มีบ้างที่มาเป็นครอบครัว  ระหว่างรอพลุจุดบางคนเปลื้องผ้านอนอาบแดด เพราะ หนึ่งทุ่ม ที่นี่แดดอย่างกับแดดบ่ายสามที่ไทยก็เป็นโบนัสสายตาที่ได้เห็นหุ่นแซ่บๆแก้เบื่อไป 555 เราไม่ได้หิ้วขนมมากินคิดแค่จะมาดูพลุอย่างเดียว แต่รอนานเกินเริ่มหิว ตกลงสลับกันไปกิน ไปกันหมดมีหวังตอนกลับมาอดดู โดนแย่งที่ชัว เรากับคนจีนอาสาไปก่อน 55 อันนี้น่าจะเรียกว่าช่วงชิงไปได้ก่อนมากกว่า อารมณ์ตอนนั้นกระเพาะต้องการมื้อหนักเลยกะจะไปจัดราเมนร้านประจำ ร้านอยู่ห่างจากจุดดูพลุกว่า 10 นาทีแต่เรากับหนุ่มหน่อมแน้มจีนเดินสวนฝูงชนกันไปจนถึงหน้าร้าน โครตเจ็บปวดอดกินอุตส่าห์เดินมา หอบเลยเนี่ย วันนี้ดันมีคนมากมายใจตรงกับพวกเราเลือกกินร้านนี้ 

เปลี่ยนไปลองร้านที่อยู่ถัดไปอีกบล็อค ( บล็อคที่นั่นบ้านเราน่าจะเรียกว่าซอย ) อยู่ซอยหน้านี่เองเดินต่ออีกนิด ร้านนี้ก็ต้องต่อแถว รอไม่ต่ำกว่า 10 นาทีเหมือนกัน แต่ไม่มีแรงเดินหาร้านอื่นแล้ว ปลอบใจตัวเองสิ่งไหนต้องรอ รสชาติและคุณค่าย่อมเพิ่มขึ้น

5 นาที 10 นาที 15 นาที

30 นาที ถ้วยราเมนถึงโต๊ะปุ๊บ ซดเลย ซุปอร่อยมากกกก ไอร้อนลอยปะทะหน้า กลิ่นถั่วเหลืองอ่อนๆ หอมมม น้ำใสเส้นเล็กนุ่ม ผักชีโรยหน้ากลบกลิ่นคาวของหมูแผ่น ฮร่าาาาอย่างฟินนน

เสียงโทรศัพท์สั่น ~~~~ ไอหหยา!

แม่จ้าวฉันเพิ่งจะตักคำแรกเข้าปาก ยูริโทรมาเรียกตัวกลับบอกถึงเวลาเปลี่ยนเวร โอ้ยเวรซุปก็ร้อน หมดเวลาฟินลิ้นชาไปแล้วตอนนี้ กินหมดถ้วยภายใน 20 นาที จ่ายตังค์ปุ๊บ ระหว่างเพื่อนรอจ่ายตังค์ เราก็ชิ่งไปเข้าห้องน้ำ ผู้หญิงคนข้างหน้าก็เข้านานเหลือเกิน สงสัยปล่อยของอยู่ เพื่อนจีนเดินบุกมาหน้าห้องน้ำหญิง อืมคุณมึงคะ นี่ห้องน้ำผู้หญิง นางกวักมือเราไปทางห้องน้ำชายหลังร้าน เราก็เอ้ยบ้าปะเนี่ย นางกระซิบไม่มีใครๆมาเร็วๆ เฮ้ยม่ายยยยย!!! นางจับเราลาก ไปหยุดตรงหน้าห้องน้ำ -0- คนพิการ 5555555 (ก็เข้าใจว่าจะให้ลักลอบเข้าห้องน้ำชาย) กำลังจะขอบคุณในความหวังดีของนางล่ะ แต่พอเข้าไปในห้องน้ำ โถเต็มไปด้วยทิชชู่คือจากสถานการณ์การสำรวจโดยสังเขป มีคนมาใช้ก่อนหน้าเรามากกว่า 10 คนแล้วไม่กดชักโครก ตอนนั้นไม่มีเวลาขยะแขยงฉี่เสร็จรีบวิ่งออก (เป็นคนที่ 11 ที่ไม่กดชักโครกก็จะกดได้ไงทิชชู่เต็มโถขนาดนั้น เดี๋ยวห่านก็ล้นกันพอดี ) รีบบเดินกลับไปหายูริ ตอนนี้ถนนถูกปิด เป็นถนนให้คนเดินไปแล้ว ตำรวจยืนทุกๆ 250 เมตร เดินผ่านนี่มีเกร็ง หน้าลุงเขาโหดง่ะ เราเลยวิ่งง ลัดลอกไปใต้ซอกจั๊กแร้คนตัวสูงๆ ซ้ายขวา เลี้ยวหลบหมา เอี๊ยดดดด!เลยทางเลี้ยว ก็ตอนที่ออกไปมีเต็นท์โชว์รถยนต์ฮอนด้า เลยไม่ได้จำว่าเลี้ยวตรงไหนแต่ยังโชคดีที่ของยังเก็บไม่หมด เลยเดินกลับถูก อ๋อใช่ตอนแรกเราไม่ได้เตรียมอะไรมานั่ง ขอเป๋าฟรีไปจากซุ้มฮอนด้านี่แหละ 

หันไปเห็นเขาแจก HONDA BEACH BAG ฟรี มีคนยืนลงชื่อกัน เราก็คิดว่าลงชื่อเอากระเป๋า เดินเข้าไปอย่างมั่นกำลังจะลงชื่อ คนแจกถามคุณใช้รถยนต์ฮอนด้ารึเปล่า เราก็ตอบไม่จ้า คุณต้องอายุเกิน 19 นะถึงจะชิงโชคได้ คิดในใจงั้นหรอ? ฉันไม่ได้อยากชิงโชค อยากได้ถุงผ้าไปรองก้นนั่งดูพลุเฉยๆ เอ้านี่ฉันจะให้ถุงคุณ ยิ้มออกเลยครับ :D นี่แหละเหตุผลที่มาจะมาเอาถุงค่ะ คนญี่ปุ่นเห็นเดินไปขอด้วย สรุปได้มา 3 ใบ 555 ยูริออกไปหาไรกิน นางก็กลับมาพร้อมหนุ่มญี่ปุ่นอีกหนึ่ง ไปคว้ามาจากไหน เราก็ทักทายไปตามมารยาท รอพลุต่อ นั่งรอกันไปซักพัก เห็นรถเข็นขายน้ำตาลสวรรค์ นึกถึงงานวัดสมัยเด็กๆเลย กินแล้วละลายในปาก อยากลองน้ำตาลสวรรค์เมืองนอกดูบ้าง  ชวนคนจีนแชร์กัน นางปฏิเสธอย่างโหดร้าย ไม่เห็นน่ากิน ถ้าคุณจะกินไปซื้อเลย โถ่วฉันไม่อยากจ่าย $10 ไปกับน้ำตาลอากาศที่กินแล้วหายวับไปใน 2 วิคนเดียว นางไม่สนใจยอมแชร์ สรุปก็ไม่ได้กิน ใกล้ถึงเวลา  พลุโผล่มาตูมนึงหายไป 15 นาที  ถือกล้องรอจนเมื่อยมือ เก็บกล้องเข้าออกไป 2 รอบ จนถึงเวลาจริง เราก็จดจ่อไปกับประกายไฟบนฟ้า

หันซ้ายหันขวา เพื่อนหายไปไหนหมดแล้ว ช่วงเวลา 30 นาทีที่พลุจุดติดต่อกัน มองกันจนเมื่อยคอ เราเลยถอดหมวกนอนราบไปกับพื้น มันสวยมากเลยง่ะ ไม่มีแม้แต่เสียงตดเพราะเสียงพลุกลบ ทุกคนจดจ่อกับประกายพลุที่กระจายเต็มฟ้า แต่สนุกกว่าตอนดูพลุคือตอนกลับไม่มีช่องว่างระหว่างไหล่หลังชนอกตูดชนตูดกันไปไม่ซ้ำหน้า มีตาบ้าที่ไหนไม่รู้ตะโกนแล้ววิ่งแหวกฝูงชน ด้วยความตกใจทุกคนแหวกทางให้นางเดิน พอนางผ่านไปทุกคนก็ได้สติ อ๋าไอคนฉลาด นางออกไปเป็นคนแรกๆ ถนนถูกกั้นเป็นสองฝั่งแบ่งกันห้ามข้ามเขต พวกเราตัดสินใจเลี้ยวเข้าซอย หายใจโล่งขึ้นเพราะถ้าเดินตรงไปขึ้นบัสคืนนี้คงได้นอนที่ป้ายรถบัสเพราะคนเบียดกันเยอะมาก แสงไฟสลัวจากเสาไฟถนน ยังทำให้เรามองเห็นทาง แต่ถึงแม้ไฟจะไม่สว่าง แต่กลับรู้สึกปลอดภัย ต่างคนต่างมุ่งหน้ากลับบ้าน เรา 5 คนเดินกันไปตามสัญชาตญาณ จนไปโผล่หน้าอพาร์ตเม้นชายคนญี่ปุ่นนางก็แยกออกไป แล้วเราก็ตามนางขึ้นห้อง (ไม่ใช่ละ) เดินมาไม่ไกลอีกคนก็แยกไป หลือยูริ เรา คนจีน ไปต่อแถวขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้าน ระหว่างนั้น ตำรวจก็ยังอยู่ทุกมุมถนน หุ่นแต่ละคนก็น่ายำเกรง ฟิตอย่างกับพระเอกฮอลลีวูด อยากให้ตำรวจไทยออกกำลังกาย หุ่นฟิตแบบนี้บ้าง จะได้วิ่งจับผู้ร้ายทัน ชูสองนิ้วสู้ตาย ดื่มกระทิงแดงแล้วไปวิ่งกันเลยครับทุกท่าน ตอนนี้ขาเริ่มล้า แถมยังต้องมาดมขี้เต่าผู้โดยสารรร่วมขบวนอีก แอร้กจมูกข้าพเจ้าจะเป็นริดซี่แล้วนะ แล้ววันนี้มันวันอะไรทำไมคอนเสิร์ตเทเลอร์ สวิฟต์ต้องมาจัดตรงกับวันนี้ งานเดียวคนก็เบียดพอแล้วนะ ห่ะอะไรนะคอนเสิร์ตเทเลอร์ กรี๊ดๆๆๆๆ แทนแฟนคลับนางทั่วฟ้าเมืองไทย ฉันพลาดว่ะพวกนาย ฉันจองบัตรไม่ทัน :D เปล่าหรอกถึงมีบัตรก็ตังค์ไม่พอซื้อค่าตั๋ว พลุจุดเลิกไม่ดึกแต่กลับถึงบ้านเที่ยงคืน คือก็ไม่ใช่อะไรหรอกรอบัสเกือบ สอง ชั่วโมง นั่งดูพระจันทร์ นั่งยองแล้ว พับเพียบก็แล้ว ขัดสมาทอีก เหลือแค่นอนดู ถ้ารอนานกว่านั้นก็คงได้นอนแน่ ๆเที่ยงคืนถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ .................. 

เหนื่อยไปอีก เหนื่อยที่มานั่งพิมพ์นี่แหละ 

ฮี่ฮี่ แต่สนุกดีนะ 

ไว้จะเขียยนปสก.ขำ ฮา ไร้สาระ ให้อ่านอีกนะ 

อ่านมาถึงตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากใช่เปล่า ขอบคุณใครก็ตามที่อ่านมาจนเห็นประโยคขอบคุณนี้ :)