..................

.........................

.............................

...................

............

..

.

ไม่กี่วันต่อมา

ตอนเย็นหลังกลับจากเดินเขา อารมณ์ขี้เกียจนั่งบัสเข้าบ้าน หาข้อมูลฝนดาวตกอีกรอบ

เอ้ยยยยย!คืนนี้มีตอน 4 ทุ่ม 5 ทุ่ม เที่ยงคืน 

เฝ้าดูได้ หลายจุด คุยกับเพื่อนร่วมทาง 

พวกเราจะไปดูกันบนเขา จะได้เห็นชัดๆ 

ไปกัน 2 สาว ออกจากบ้าน 3 ทุ่มครึ่ง 

หน้าพร้อม ผมพร้อม แวะซื้อเสบียง เสบียงพร้อม จิตใจพร้อม

อ้าวบัสไปแล้ว!! บัสคันถัดไปอีก 22 นาทีนั่งรอกันที่ป้ายบัส 

จู่ๆ ก็มีชายวัยกลางคนเดินเข้ามาถามว่ามี 

ที่จุดบุหรี่ไหม ตลกละลุงหน้าพวกเราออกจะใสๆ 

รีบบอกปฏิเสธไป เหตุการณ์ตื่นเต้นเริ่มขึ้นแล้วว ลุยเลย !  

ส่วนลุงคนนั้นเดินหายไปกับความมืดทิศทางใดเราไม่ได้สน 

การคำนวนตารางเวลาบัสคันสุดท้ายกลับเข้าบ้าน 

หมดตอนตี1 

เราจะกลับมาไม่ทัน แต่พวกเราก็ตัดสินใจไปกันต่อ 

อุตส่าห์จ่ายค่าขนมไปตั้งหายเหรียญ ยกเลิกเสียดายแย่ 

ยอมนั่งสกายเทรนไปอีก 5 ป้าย เพื่อขึ้นบัสไป Burnaby Mountain 

จุดหมายปลายทางของเราไม่ใกล้ไม่ไกล 

 บัส 144 SFU มาแล้วว ระหว่างรอบัส 

 ฉันกับเพื่อนมองคู่รักวัยใสชาวจีน ข้างๆ ก็ไม่อะไร 

เพียงแค่สงสัยจะเป็นช่วงโปร นาทีทองเติมรักไม่อั้น 

ฝ่ายชายมายืนรอส่งฝ่ายหญิงขึ้นรถ อันนี้ก็อาจจะปกติ 

แต่หลังจากฝ่ายหญิงขึ้นบัสไม่เกิน 3 นาที

ฝ่ายชายโทรมา เอ้ยยยย ห่างกันแค่นี้ ไม่เข้าใจอารมณ์นั้นจริงๆ  

ติดกันขนาดนี้ มีช่องว่างให้ออกซิเจนไหลผ่านไหม 

นี่มันนอกเรื่อง ตัดภาพกลับมาบนบัส คนบนนี้น้อยมาก 

 2 ข้างทางก็มืดซะด้วย 

นี่พวกเราจะเอาไง ถ้าไม่มีบัสลงจากบนเขา 

จะโบกรถใครสักคนกลับก็เสี่ยงเกินไป 

หันไปบอกเพื่อนว่าพวกเราโครตพลาดลืมหยิบผ้าห่มใส่กระเป๋ากันมา