ปิ ด เ ท อ ม ห น้ า ร้อน

Aug,24-29 2015

มีเวลาว่าง 3 อาทิตย์โอกาสทองทั้งที ภารกิจต่อไปแบกเเป้ ฉายเดี่ยวตะลุย Banff 
เมืองที่ทุกคนไปแล้วกลับมาพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า AMAZIngหลังจากที่เห็นภาพจากไอแพดรูมเมท ก็กูเกิ้ลดูรูปของเมืองนี้อีก(หลาย)ครั้งไม่ได้การแล้ว ที่นั่นคือวันเดอร์แลนด์ จะต้องไปดูด้วยตา นั่งบัส 12 ชม. ไม่เป็นอุปสรรคใดๆแต่ระยะเวลาการรอกว่าจะสอบเสร็จนี่สิ 
และแล้วก็ถึง..เวลาของเรา

Banff เป็นเมืองท่องเที่ยวที่อยู่ในรัฐ Alberta ประเทศ แคนาดา

นั่งบัสจากตัวเมือง แวนคูเวอร์ ใช้เวลา 12 ชม. 

เราเลือกเดินทางกับ Greyhound ค่าเดินทางไป-กลับ 111 เหรียญ  นักเรียนนักศึกษา

มีส่วนลดด้วย นี่คือข้อดีที่สายการบินไม่มีให้แถมประหยัดกว่านั่งเครื่อง 200 เหรียญ ถึงแม้จะเสียเวลา แต่เราก็ไม่ได้รีบอะไรอยู่แล้ว

บางทีการไปถึงที่นั่นโดยเครื่องบินภายใน1ชม.อาจพลาดอะไรดีๆระหว่างทาง

นี่เป็นการ backpack เที่ยวต่างเมืองในต่างประเทศคนเดียวครั้งแรก

BACKPACK เที่ยวครั้งแรกในญี่ปุ่นกับแม่และน้องสาว ทำให้เราหลงรักการพักโฮสเทล  

จากนั้นก็แบคแพคเที่ยวไทยกับญาติ 2 ครั้ง ทริปสังขละ กับ สมุย

เราไปเที่ยวได้บ่อยขึ้น หมดข้ออ้าง ที่จะไม่มีเงินจ่ายค่าโรงแรมแพงๆ

แถมได้พบเจอเพื่อนจากรอบโลกในแต่ละคืน

พูดคุยกันในระยะเวลาสั้นๆ

ยิ้ม และ หัวเราะ กับคนแแปลกหน้า

มันก็ได้อะไรดีๆเยอะนะ

การเดินทาง 5 คืน 6 วันของเราก็ได้เริ่มขึ้น

สวัสดีวันจันทร์ ที่สองของการปิดเทอม

แบกเป้ออกจากบ้านบ่ายสี่โมงเย็นถึงที่หมายแปดโมงเช้าวันอังคาร

แวะเข้าร้านอาหารใกล้สถานีบัสหลบหนาว ขนมปัง ไข่ดาว  อาหารจานเบสิค พนักงานสาวชาวแคนาเดี่ยนเสิร์ฟโกโก้ร้อน พร้อมส่งยิ้มให้เราเป็นระยะ รอยยิ้มของนางอบอุ่นกว่าโกโก้ร้อนในมือเราซะอีก
😆😃

เดินด้วยสองขา ตาก็มองป้ายบัส หยุดถามสาวผมทองที่นั่งหยุดการรับฟังโลกภายนอกด้วยหูฟังสองข้าง 

ขอโทษนะคะ ขอโทษนะคะ ฮัลโหล่ !! นางเอามือดึงหูฟังข้างซ้ายออก ตั้งใจฟังคำถามเรา และบอกทางให้

"เดินตรงไป ป้ายบัสอยู่ข้างหน้า" ระหว่างเดินตามคำแนะนำของนาง ก้มดูกูเกิ้ลแมพได้บอกว่าเราเดินผ่านป้ายบัสมาแล้ว ดูเหมือนว่าการตั้งใจฟังคำถามแต่ไม่ได้ตั้งใจให้คำตอบที่ถูกต้องเอาซะเลย หันซ้าย หันขวา ด้านซ้ายมือเป็น ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว แหล่มหล่ะไม่ง้อใครแล้ว เดินเข้าไป หยิบแผนที่
หึหึ แล้วเราก็มาอยู่หน้าโฮสเทล ที่ทำการจองไว้

เดี๋ยวนะเช็คอินได้บ่าย 3 นี่เพิ่งจะ 10 โมง

@ HI BANFF APLINE CENTERเพราะโทรศัพท์กำลังชาร์ต .........

ทำไมผู้หญิงเอเชียคนตรงหน้าเรานั่งก้มหน้านานจัง แถมโทรศัพท์ก็หันมาทางเรา แอบถ่ายรูปเรารึเปล่านะ ไม่มั้ง เราก้ไม่ได้สวยอะไรขนาดที่เขาต้องแอบถ่าย เราลองลุกอ้อมไปหยิบข้อมูลท่องเที่ยว อ้าวนางงีบ 555 สักพักนางเงยหน้าขึ้นมา เราเลยส่งยิ้ม นางยิ้มตอบ ยิ้มแรกที่แลกกัน ทำให้ทั้งวันเราไปเดินป่าด้วยกัน และได้แชะรูปคู่ โดยการใช้กล้องเรา สมุดบันทึกของนางวางบนท่อนไม้เล็กๆ 10 วิ นับถอยหลัง แชะ!!!!!!

มื้อนี้อาลัยกับเงิน10 เหรียญอยู่ทั้งคืน การให้ทิปปกติจะทิป 10-15% แต่นี่ดันไปกด ทิป $10 ค่าอาหารแค่ $26 ดันต้องจ่ายค่ามึนด้วยกลายเป็น $36 ซื้อน้ำดื่มได้ 3 ขวดเลยนะ

เดินชมเมืองเล็กแห่งนี้ที่ถูกปกคลุมไปด้วยหมอก มองไม่เห็นภูเขาเช้านี้เป็นโชคร้ายในโชคดีที่ได้สัมผัสอากาศหนาว 5 องศา หมอกหนาในทริปหน้าร้อน

แต่พอทริปวันนี้จบหัวเราก็หนักอึ้ง ทำไมร่างกายอ่อนแอแบบนี้ ตาปิดตั้งแต่อาทิตย์ไม่ลับฟ้า วันนี้ก็ไม่ได้รู้จักใคร นอกจากรูมเมทสองสาวแร็กเก้ที่มาจาก Vancouver Island.


                                                                         DAY III

สวัสดีวันที่ 3 อากาศแจ่มใส แต่ใจฉันสดใสกว่า วันนี้นัดเจอสาวชาวญี่ปุ่นไปนั่งกระเช้าขึ้นเขากัน :) 10 โมงเดินลงเขาจากที่พักสู่ดาวทาวน์ เจอด่านเขาไม่ให้ผ่านเพราะร้องเพลงชาติแคนาดาไม่ได้ ถนนกำลังก่อสร้างโดนไล่ไปเดินอีกฝั่งถนน พอหันหลังจะเดินไปข้ามถนน กรี๊ดคนญี่ปุ่นมาดักรอ แม่จ้าวถ้าเป็นหนุ่มๆมีหวั่นนะเนี่ย 555 ถามว่ามารอนานรึยัง นางบอกไม่นานรอ รอไม่นาน แต่พอเปิดโทรศัพท์ดูเท่านั้นแหละ ส่งไลน์มา 30 นาทีที่แล้ว เราก็โกเมนนาไซๆๆๆๆๆ กันยกใหญ่ นางบอกไม่เป็นไร แต่เรารู้คนญี่ปุ่นจริงจังเรื่องเวลา ข้าน้อยผิดไปแล้วองหญิงริโอ ~~
โอ๊ะมาสายละท้องยังร้องอีก บัสฟรีจะมาในอีก 20 นาที เสิร์ชหาแมคโดนัล เดินเพียง 3 นาที เราบอกริโอเดี๋ยวขอไปซื้อเบอร์เกอร์แปปนะนางจะไปด้วย เดินกันไปทั้งสองคน อีก 1 นาทีถึงร้าน หันไป-0- เอ้ยยยยนั่นบัสฟรีนี่นา ด้วยความที่บัสจะมาชม.ละคันดังนั้นพลาดไม่ได้ จับมือกันวิ่งไล่บัส ประตูบัสเปิดให้ผู้โดยสารลง เงยมองป้ายบัส เข่าทรุดเลยจ้า ผิดคัน อดทั้งกินอดทั้งขึ้นบัส ไปนั่งดูดไวไฟฟรี จากศูนย์บริการนักท่องเที่ยว เขียนโพสการ์ดจะส่งไปรายงานตัวกับธนาคารเคลื่อนที่ที่บ้าน ว่าฉันอยู่ที่นี่จริง ไม่ได้เอาตังค์อุบอิบไปเข้าบาร์ 555 ปกติก็ไม่ได้เข้าหรอกคุณก็แค่อยากเล่าวันสนุกๆผ่านตัวหนังสือไปให้คนที่เราคิดถึงระหว่างที่มาเที่ยว อยากให้พวกเขามาอยู่ที่นี่ ได้เห็นสิ่งที่เราเพิ่งเห็น  หวังว่าพอเขาได้รับโพสการ์ดที่เราส่ง เขาคงต้องยิ้ม 

ตอนนี้เราอยู่บนกระเช้าเขาสูง 2090 เมตรจากระดับน้ำทะเล หากตกลงมาไม่ตายก็พิการขั้นสาหัส

ลาทริปหน้าร้อน
ด้วยคำพูดจากคุณป้าบนบัส
ที่บอกให้เราสนุกกับชีวิต
=====
ใช้เวลาที่มีให้คุ้ม
เรียนรู้แต่ละวันด้วยตัวเอง
และะเชื่อเสียงหัวใจ
อย่าปล่อยให้เสียงอื่นกลบ
จนเราลืม
อะไรที่เรากำลังคิด

I LOVE U SUMMER
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
SYMWIS